Gaduła

Pewnego dnia Miś spotkał małą dziewczynkę o ślicznych,
długich, blond włosach, która była jak się okazało,
niezwykłą gadułą! Nim Miś zdążył wypowiedzieć choć
słowo dziewczynka jednym tchem wyrzuciła z siebie:
„Cześć Misiu, jak masz na imię? Ja jestem Julia
i mieszkam tuż obok!
Gdy Julia zamilkła Miś smutnym głosem powiedział:
„Ja nie mam imienia. Jestem po prostu Miś i nie za bardzo
mam się gdzie podziać. Wiesz, jesteś bardzo miłą dziewczynką
tylko trochę za dużo mówisz. Ale mi to nie przeszkadza,
lubię małe gaduły,bo z nimi nigdy nie jest nudno.
Czy zostaniesz moją przyjaciółką? Julia uśmiechnęła się
szeroko i prawie krzycząc ze wzruszeniem odparła: „Och
chętnie Misiu może pobawimy się razem w malarzy? Na to
Miś spojrzał na dziewczynkę i najbardziej
przejmującym głosem, jaki kiedykolwiek słyszeliście
rzekł: „Możemy, ale ja jestem bardzo smutny. Nie będzie
Ci to przeszkadzać? Julia podeszła do Misia bliżej,
dotknęła jego łapki i powiedziała cichutko „Zrobię wszystko,
abyś się wreszcie uśmiechnął. Spójrz, jaki tam stoi
piękny domek! To mój domek. Podoba ci się?
Bardzo! — odrzekł miś.
„To chodź ze mną, pomalujemy farbami i może w końcu
uśmiechniesz się od jednego misiowego ucha do drugiego,
co o tym myślisz? Miś kiwnął głową i poszli żwawo
w stronę domku Julii. I tak oto misio namalował swoją
przyjaciółkę Julię, a Julia swojego przyjaciela misia. Swój
obrazek Miś zatytułował „Julia gaduła”, zaś Julia
podpisała „Miś super przyjaciel”. Nie było już innego
wyjścia — gaduła i super przyjaciel zostali już na zawsze
razem, na dobre i złe!

Autor: Marzanna